Jako „strażnik rytmu”, perkusja zapewnia podstawę dla ogólnego brzmienia muzyki. Ponieważ bęben musi być tylko uderzony, aby wydobyć dźwięk, jest on również jednym z najprostszych instrumentów.
Mówi się, że uderzanie przedmiotów w celu wydobycia dźwięku, a poprzez ten dźwięk wyrażania różnych emocji miało swój początek we wczesnych etapach rozwoju ludzkości, kiedy to ludzie tupali w ziemię lub bili swoje ciała jako akompaniament do tańca, ale także jako sposób komunikowania się z innymi ludźmi na duże odległości.
Ten sposób był również skutecznie wykorzystywany do poruszania ludzkich serc i umysłów, na przykład w ceremoniach religijnych. Dla tych różnych celów stworzono szeroką gamę instrumentów perkusyjnych, które przez lata były rozwijane i udoskonalane.Czy zatem samo ciało byłoby pierwotnym instrumentem perkusyjnym?
Narodziny zestawu perkusyjnego
Zestaw perkusyjny narodził się pod koniec XIX wieku. Pod koniec XIX wieku werbel, bęben basowy, talerze i inne instrumenty perkusyjne zostały po raz pierwszy połączone w „zestaw perkusyjny”, na którym mogła grać jedna osoba. Za człowieka, który zapoczątkował tę ewolucję uważa się perkusistę o nazwisku Dee Dee Chandler.
Chandler stał się popularny, gdy wymyślił sposób grania na bębnie basowym poprzez nadepnięcie na pedał prawą stopą, jednocześnie grając na perkusji. Do tej pory sekcje rytmiczne składały się z kilku osób, ale dzięki pomysłowi Chandlera można było tę liczbę zredukować, co w ostatecznym rozrachunku było niesłychanie ważnym postępem i większą opłacalnością dzięki możliwości wykorzystania mniejszej liczby muzyków.
Ewolucja pedału bębna basowego
Czy uwierzylibyście mi, gdybym powiedział, że geneza powstania pedału bębna perkusyjnego związana jest ze znalezieniem nowego zastosowania dla części zamiennych roweru?
We wczesnych dniach pedału bębna basowego, istniał jeden typ, w którym bijak był przymocowany do górnej części obręczy bębna basowego i inny typ, w którym bijak był przymocowany do dolnej części obręczy, tak jak w dzisiejszych zestawach perkusyjnych.
Pedały były wykonane z drewna i nie posiadały sprężyny, więc bijak musiał być przywracany do pozycji gotowości za pomocą stopy.
Sprężynowy mechanizm powrotny w jaki wyposażone są dzisiejsze pedały został wprowadzony w 1910 roku. W 1934 roku dodano łożyska kulkowe, aby stworzyć bardziej płynną akcję pedału, a w 1950 roku, sprężyna została wbudowana w ramę, poprawiając wygląd i pozwalając na dokładniejszą regulację pedału
Pod koniec lat 70. rzemieślnik z warsztatu perkusyjnego w Nowym Jorku usunął mechanizm napędu pedałów i zastąpił go przekładnią i łańcuchem z roweru. Wcześniej istniały pedały z metalowymi częściami łączącymi mechanizm napędowy oraz takie, które wykorzystywały pasek z nylonu lub innego materiału. O tych pierwszych mówiono, że mają „szybką reakcję”, podczas gdy te drugie mają w sobie trochę „luzu”. Napęd łańcuchowy łączył w sobie najlepsze aspekty tych dwóch podejść, tworząc solidny pedał, który szybko zyskał szeroką akceptację.